We vernamen zopas het overlijden van Roland Verlooven, de producer met de gouden vingers die aan de wieg stond van menig muzikale carrière. Naar aanleiding van zijn hulde in de eregalerij twee jaar geleden, gaf hij dit interview aan onze redactie. Een hommage:

Het succesverhaal van Roland Verlooven is indrukwekkend. Hij kreeg de muziekmicrobe van zijn grootvader, die hem meenam naar de opera in Gent. Toch kan de oorsprong van een wereldhit ook in een klein hoekje liggen. Een supportersdeuntje uit de stadions, het vernuft van enkele creatievelingen, een wasmachine ergens in Groot-Bijgaarden en het favoriete feuilleton van de vrouw des huizes waren de aanzet tot een voetbalhymne die tot op vandaag weerklinkt op tribunes overal.
Roland Verlooven, even fier op zijn plaatsje in de Eregalerij als op de SABAM-Prijs lichte Muziek die hij aan het begin van zijn carrière kreeg ten tijde van de eerste successen met Willy Sommers (herinner u Tele Top Tien met Mike Verdrengh), Christian Vidal en Grand Jojo, doet graag nog eens uit de doeken hoe de meezinger "We are the Champions (Olé Olé Ole)"ontstond. Hij schreef het samen met Jules Jean Van Obbergen, beter bekend als “de Lange”, in opdracht van Hans Kusters.

Roland Verlooven: "In die tijd werkte ik voor platenmaatschappij Vogue, waar Lange Jojo artiest was.  Terwijl we de laatste hand legden aan de coupletten bij hem thuis in “Grand Bigard “, was zijn vrouw op RTL naar Bonanza aan het kijken. We zochten nog een refrein maar ze vond dat we teveel lawaai maakten. Dus verhuisden we naar de keuken, waar de wasmachine draaide. Ineens schoot het mij te binnen… Ik heb altijd al iets gehad met koelkasten en wasmachines (lacht) We hebben het dan verder uitgewerkt, arrangementen erop gezet en muzikanten besteld. Daarna was het een kwestie om alle spelers van Anderlecht bijeen te krijgen, coach Paul Van Himst inclusief. Die studio-opname was memorabel."

Toch is "Olé, olé…" slechts het topje van de ijsberg uit de carrière van Roland Verlooven, of moeten we zeggen Armath ? "Mijn vrouw heet Martha en voor mijn pseudoniem heb ik haar naam door mekaar gehaspeld (lacht)."

Met een neus voor talent en hits in alle talen stond Roland  aka Armath als producer, uitgever, auteur en arrangeur aan de wieg van carrières in uiteenlopende genres: Nog voor hij Willy Sommers in de Harmonie van Halle ontdekte, kruisten Miek en Roel en Hugo Raspoet het pad van Roland. Er zouden nog vele samenwerkingen volgen: Jo met de Banjo (met wie hij samen voor o.a. Will Tura schreef), Kris  De Bruyne, Lamp en Lazarus, Rocco Granata, Jo Lemaire, Ingeborgh, Claude Barzotti, Margriet Hermans, Urbanus, Truus, Jef Burm, Louis Neefs, Bart Kaëll, Jimmy Frey, Get Ready, Clouseau, Hans De Booy e.v.a. gingen in zee met de self made producer met de gouden vingers.

Roland Verlooven: "Als je een hit hebt in het buitenland, kan je maar beter een goede uitgever hebben. Hans Kusters houdt bvb. ook nu nog altijd nauwlettend in de gaten in welke films "Olé olé…" opduikt. Recent was dat nog het geval in "Bienvenu chez les Ch’tis" en "Iron Man". Hij leeft enorm mee met zijn artiesten. Ik ontmoette hem bij Philips waar ik destijds niet veel bewegingsvrijheid had. Een artistiek directeur werd toen blijkbaar niet verondersteld om creatief te zijn en nummers te schrijven…Gelukkig ben ik Hans toen tegengekomen (lacht).   

Van Spaans, Frans, Italiaans over dialect tot Nederlands. Geen taal te moeilijk voor Roland om een lied in te verzinnen. De uitgesproken mening van sommige Franse collega’s die zich in de loop van zijn carrière smalend uitlieten over het Nederlands als liedjestaal: “Ce n’est pas une langue, c’est un mal de gorge.” doen de producer op rust nog steeds smakelijk lachen. Je kan het onze zuiderburen niet kwalijk nemen. sust hij. Aan de muziekacademie werden de lessen destijds overigens allemaal in het Frans gegeven.

Met de talenknobbel van Roland zat het wel snor, wat de muziek betrof moest hij in het begin op zoek naar alternatieven.
"Voor ik notenleer kende had ik een boek over pianolessen, maar ik snapte natuurlijk de ballen van die noten, dus schreef ik maar iets wat erop leek (lacht)
Ik wou saxofoon spelen maar dat mocht niet, dat was immers veel te duur. Op een dag kwam mijn vader thuis nadat hij in de harmonie iemand had ontmoet die trombone speelde en zijn instrument wilde verkopen. Trombone werd dus mijn instrument.  Dat was het jaar van de Glenn Miller Story. Ik was  verzot op big bands en toen ik zestien was kon ik al op bals gaan spelen van Anderlecht tot Tubize. Ons succesnummer toen was When the Saints go marchin’ in."
 
Een leven vol muziek met een collectief muziekerfgoed van formaat. Dankjewel voor zoveel moois Roland Verlooven.
 
(foto's (c) VRT en TG)
(tekst: TG)

Roland Verlooven, hier geflankeerd door Dani Klein en Roland Van Campenhout, tijdens de hulde in de Eregalerij van Radio 2 en Sabam in 2015

Thuis in Keerbergen