Het orgelpunt van een wonderjaar voor Blanche, een Belgische Billie Holiday als beste auteur componist, een nieuwe apotheose voor publiekslieveling Oscar & The Wolf en de kroon op het werk van pionier “Rambo Raymond”, zelf fan van celebrating urbanqueen Coely.  Sterrenstof genoeg om vanuit Paleis 12 opnieuw de rode lopers uit te rollen voor de Music Industry Awards.
De aftrap van Lost Frequencies luidde meteen de eerste Mia van de avond in en 60 seconds of thanks voor beste dance.
Even voor het feest in de ether losbarstte, werden de sectorprijzen uitgedeeld door StuBru-presentatrice Eva De Roo en enkele gulle gevers met naam en faam.

Jazzprinses Melanie De Biasio mag zich de beste auteur componist van 2017 noemen, met persoonlijke felicitaties van haar voorganger Wannes Cappelle. Haar album Lilies wordt overal op lof onthaald.

Meer sectorawards gingen naar Stuff.: Artwork: “Old dreams, New Planets”, Lander Gyselinck: Muzikant en “I’m not who you think you are” Millionaire: Videoclip. Maker Jonas Govaerts liet niet na ook zijn digitale regisseur te bedanken bij uitreikster Fien Troch.

De sector achievement award ging naar een legendarische muziektempel in de buurt van Arno’s flat. Om het met zijn gevleugelde woorden te zeggen: “Eén met de echte reuk van rock ’n roll.  Applaus voor de Ancienne Belgique!” Directeur Dirk de Clippeleir dankte de artiesten, het publiek en bezieler Jari De Meulemeester “zonder wie ‘de AB’ niet zou bestaan”.

Daarna was het de beurt aan dé “highlights” van 2017 om het beste van zichzelf te geven. Na afloop enkel blije gezichten in de perslounge. Met felicitaties van onze redactie natuurlijk. We peilden naar reacties en perspectieven bij enkele winnaars.

Blanche blijft verrassen

Blanche zegevierde afgelopen vrijdag nog maar net op de Decibel Awards in Luik en keert nu huiswaarts met de Mia’s voor “Doorbraak” en “Hit van het jaar” (“City Lights”, dat Pierre Dumoulin voor en samen met haar schreef, nadat hij haar aan het werk had gezien in “The Voice”)

Blanche: “Ik prijs me gelukkig dat ik, dankzij mijn deelname aan het Eurovisiesongfestival, in beide awardsshows, die heel België vertegenwoordigen, in de prijzen val. Zoveel artiesten waarvan ik hou waren hier vanavond. Het doet me veel plezier om ze te mogen ontmoeten en een praatje met hen te slaan.
Beide Mia’s betekenen evenveel voor mij maar “Doorbraak” geeft natuurlijk wel aan dat de mensen nieuwsgierig zijn naar meer. Ik schrijf momenteel aan nieuwe nummers. Bij “City Lights” heb ik vooral gewerkt op de lyrics en enkele zanglijnen. In de toekomst zal mijn creatieve inbreng groter zijn. Pierre en ik waren het snel eens over de sound van City Lights. Alle puzzelstukjes vielen als vanzelf op hun plaats.
Enkele nieuwe songs zullen heel verschillend zijn. Sommige blijven wel in het “popelectro universum” van City Lights, andere zullen dan weer akoestisch en folky klinken”
Wordt nog deze lente verwacht. Op 25 april speelt Blanche in de Brusselse Botanique. Amsterdam en Wenen volgen.

Celebrating Raymond en Coely

“Zonder Raymond, geen “hip hop” of “urban” in onze contreien. Deze flinke stoere Rambo ontpopte zich over bijna vijf decennia tot een ware duizendpoot en unicum in de Belgische muziekscene. Een trendsetter in het kwadraat, zo bleek ook tijdens enkele ludieke filmpjes tussen de awards door.

Raymond: “De vindingrijke manier waarop de makers van deze show de link naar al dat nieuwe talent hebben gemaakt, heeft me wel geraakt. Net zoals de “dankjes” van de collega’s. Zo eenvoudig maar o zo pakkend.
Raymond bedankte op zijn beurt “iedereen die ervoor gezorgd heeft om van eigen liedjes zingen te kunnen leven."
 

Niet te missen in 2018: De CD-box, waarin hij zelf vertelt hoe het allemaal begon.
Raymond: Dat was in 1972 met “Maria, Maria, ik hou van jou”, onder de auspiciën van mijn vader Nico Gomez, die ook nog aan de orde kwam vandaag, vanwege “het gesampled” worden (lacht).
Vanaf daar loop ik heel mijn levenslijn af.  Om zelf ook af en toe nog eens verwonderd te zijn over wat er allemaal is gebeurd.

Over de nieuwe lichting muzikaal talent niets dan goeds door de pionier, Coely op kop.
Raymond (gekscheert): “Ik ben racist hè, ik vind de zwarten sowieso altijd beter dan de blanken”, nee, ze heeft hét…

En Coely, die bleef ook na de show haar celebrating zelf.

Coely: Dat liedje voor mijn mama was er eigenlijk altijd al. De strofen hadden we, we waren enkel nog op zoek naar de juiste beat en een goed refrein. Het keerpunt kwam in de studio toen ik ineens “Every day we celebrate” zong, zo’n leuk deuntje met panfluit. Met de juiste beats werd het ineens een euforisch nummer.
Over haar beroemde fan (enthousiast): “Da’s wederzijds, ik leerde Raymond kennen via mijn producers”. Ik heb een boon voor zijn gospelsong "Liefde voor muziek", die vind ik heel grappig.  Hij heeft zowat iedereen geïnspireerd in onze muziekscene.

Coely wint de allereerste urban Mia. Haar auteursrechten investeert ze in een opvolger voor “Different Waters”, “verderwerken” luidt het devies in 2018.

Oscar & The Wolf: “Soms wil ik gewoon een songwriter zijn”

Ook Max Colombie (Oscar and The Wolf) nam de felicitaties van zijn auteursvereniging met plezier in ontvangst. Max: Het is interessant om te zien hoe die wereld in elkaar zit. Ik doe graag “collabs”. Songwriten is een heel interessante business. In L.A. heb ik een paar songwriterssessies gedaan met één van de schrijfsters voor Adele. Echt cool om in het gezelschap te vertoeven van zulke jonge mensen die geen ego hebben. Ergens benijd ik ze een beetje in die zin dat ik soms ook gewoon een songwriter wil zijn. Als je sociaal geëngageerd bent of je bent een “social figure in a way”, denk ik dat je creativiteit daarmee communiceert. Als je je ego opzij kunt zetten als songwriter, komen er andere dingen naar boven. Voor iemand een song schrijven, in iemand anders zijn huid kruipen, vind ik heel interessant om te doen.

Over zijn Mia Beste live act: “It’s my favourite one, dat is zoals een monument dat spreekt voor een vijftigtal mensen die achter mij staan.
Van beste alternative in 2015 tot beste pop in 2017 doet de hokjes sneuvelen. Max: Ik doorbreek graag grenzen, ik vind het tof dat je twee jaar later kan bewijzen dat die eerste categorie eigenlijk niet bestaat of zo. Ik vind pop allesomvattend. Nirvana is voor mij ook pop. Ik denk dat over zoveel muziek, zodra ze de wereld in gestuurd wordt. Ik heb daar een andere filosofie over. Grappig als dat dan overschakelt.

Max Colombie (Oscar & The Wolf): Ik kan me geen dag herinneren dat ik niet wist dat ik muziek wilde maken.

Waar de creatieve duizendpoot zelf het meest naar uitkijkt dit jaar: Zijn nakende concerten in het Midden-Oosten; Istanboel en Tel Aviv. To be continued. (TG)

Met "Infinity", opvolger van debuutalbum "Entity", nestelt Oscar and the Wolf zich voorgoed in het muzieklandschap. 

Nog meer Mia’s waren er voor Soulwax (Album), Warhaus aka Maarten Devoldere (Alternative),  Niels Destadsbader (Populair) en Bazart (Nederlandstalig en Groep). De beste groep van het jaar werkt naarstig aan een nieuw album. Stubrulaureaat "Nieuwe lichting" Tamino kijkt terug naar zijn Werchterconcert als een trip en staat op het punt  om te tekenen bij een Engels label. Zijn hoge falsetstem laat niemand onberoerd.
 

 “Nog geen flauw idee waar deze Mia een plaatsje krijgt, dat gebeurt in overleg met het huiscomité”
Raymond treedt dit jaar “zo’n beetje overal in de Vlaanders” op.
Check speeldata op http://www.raymondvanhetgroenewoud.be/

Host Adriaan Van den Hoof liet niet na om hulde te brengen aan de pas overleden (Tante) Terry Van Ginderen. MNM-stem Julie Van den Steen beleefde haar vuurdoop als gastvrouw van de Mia’s.

Volledig overzicht van alle winnaars op https://mias.een.be/

Foto's (c) VRT/Jokko- Sabam/tg